Ik arriveer op de Groenplaats en merk meteen dat ondanks het frisse weer de bankjes hier toch zeer populair zijn. Gelukkig vind ik toch nog een plek naast 2 oudere madammekes die net zoals ik genieten van de eerste zonnestralen van het jaar.
Ik probeer het 'groene' van de Groenplaats op te snuiven, maar veel groen is hier niet te bespeuren. Ik werp mijn blik dan maar op de gotische toren van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal die het volledige plein domineert. Het is moeilijk om je ogen van de toren af te wenden omdat het zo'n imposant werk is.
Er zit een duif op het hoofd van Rubens en samen kijken ze toe op de Antwerpenaren en de toeristen. Ik krijg het gevoel dat hij me in het oog houdt, maar merk ook duidelijk aan zijn houding dat hij trots is op zijn stad en zijn Antwerpenaren. Wanneer ik een groep Japanners het beeld zie fotograferen, ben ik blij dat ik net zoals alle andere Antwerpenaren fier mag zijn op deze grote man in plaats van één of ander klein manneke dat staat te plassen.
Gehaaste fietsers en voetgangers kruisen mekaar kriskras op het plein. Veel mensen gebruiken het plein dus gewoon als een eenvoudige doorgang van punt a naar punt b, maar daarnaast valt het ook op dat velen het gebruiken als een ontmoetingsplaats.
Ik blijf rustig op mijn bankje zitten en plots zie ik een groep kinderen, uitgedost in flurescerende vestjes, op het plein rennnen. Ze stormen op de kiosk af en springen daar wild in het rond, een simpele kiosk kan dus heel wat plezier opleveren voor die kleine pagadders. Later lopen ze naar de, in overvloed aanwezige, duiven en zoals gewoonlijk springen er een paar mensen opzij uit angst dat de duiven hen zouden aanvallen.
De klokken van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal weergalmen door de ganse buurt en het is opmerkelijk hoe vaak ik nu al naar die toren heb gekeken. Echt moeilijk om je blik hiervan af te wenden. Ik hoor achter me een glas breken in de Karbonkel, één van de bekendste cafés van de Groenplaats, en ik krijg nu pas echt het gevoel dat ik hier op een caféplein zit. Het zijn niet echt de typische studentencafés, maar misschien is dat wel wat de toeristen net naar hier trekt. Hier kunnen ze onze lekkere bieren proeven zonder onder te moeten doen voor al die ervaren studenten/drankorgels.
Het 19de eeuwse gebouw aan de rechterkant van het plein herbergt het Hilton hotel en zal ongetwijfeld ook al in veel Japanse fotoalbums te bezichtigen zijn. Het vormt een mooie afwisseling op al die moderne blokken van Paris haar grootvader. Het begint nu toch iets te koud te worden en ik begeef me naar Celtic Ireland, de Ierse pub op de hoek van het plein.
Ik hoor de tram voorbij rijden en beslis dat ik na al dat observeren toch wel een Baileys of twee, drie verdiend heb. Naar de Groenplaats komen en niets drinken zou een doodzonde zijn en in de nabijheid van die bekende toren durf ik geen zonden te begaan. Proost!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten